"Wysiłek położony na drodze do zrozumienia wszechświata to jedna z niewielu rzeczy, która wynosi życie ludzkie ponad stadium farsy i dodaje mu pewnej godności tragedii"
HOME
Wiekszość gwiazd w niedalekiej odległości od słońca to gwiazdy podwójne.
Gwiazdy fizycznie podwójne to takie, które w rzeczywistości położone są blisko siebie i oddziałują na siebie grawitacyjnie (krążą wokół wspólnego środka masy zwane barycentrum).
Przykładem takiego układu jest Alfa Centauri w którego w skład wchodzi poniższa najbliższa nam gwiazda
Słońce
Odległość ziemi od słońca 1AU
Wielkość obserwowana −26,74 Magnitudo
Wielkość absolutna 4,8
Rodzaj gwiazdy żółty karzeł
Promień 696 342 km
Masa 1,98855 ×1030 kg
Temperatura 5778 K
 |
Proxima Centauri
Najbliższa naszemu słońcu Wielkość absolutna 15,60 Masa 0,1221 ± 0,0022 Mo Promień 0,1542 Ro Jasność 0,00155 Lo Temperatura 3402 K Odległość 4.24 ly  LS1 Odległość 1 000 000 000 000ly  Największa gwiazda Masa 7-10 Mo Promień ok. 1708 Ro Jasność 340 000 Lo Wielkość absolutna −6,2 Temperatura 3042K Odległośc 9500 ly  Najjaśniejsza na niebie
Masa
2,12 M☉
Promień 1.75 Ro
Wielkość absolutna 1,45
Jasność 25.84 Lo Temperatura 9800K Odległość 8.60 ly  Najjaśniejsza według jasności absolutnej
Masa 35 M☉
Promień 46-145 Ro
Wielkość absolutna -14.2 Jasność 2.000.000 Lo Temperatura 18.000-32000 K Odległość 38 700 ly  Posiadająca największą mase Masa 265+80 −35 |
Wielkość absolutna
–7,6 Mag
Temperatura
53 000 K
Odległość
165 000 ly
Zmiany rozmiarów gwiazd i
barw ich fotosfer wraz z typem widmowym dla gwiazd ciągu głównego.
Zmiany barwy
od czerwieni ku błękitowi.
Krążymy wokół jednej pośród 250 miliardów innych gwiazd
 |
Centrum galaktyki widoczne na niebie |
 |
Sagittarius A
|
 |
"Narodziliśmy się" przez pył i gaz zawieszony w powietrzu o rozmiarach 50 do 300 LAT świetlnych około 9,46×1014kmOkoło 4,5 miliarda lat temu. Słońce i planety ukształtowały się z obłoku gazowo-pyłowego.Obłok zaczął zapadać się pod wpływem sił grawitacyjnych. Prawdopodobnie przyczyną zapadania się obłoku materii międzygwiazdowej była najzwyklejsza fluktuacja gęstości. Fluktuacja polega na skupianiu wokół „małego ziarenka” pyłu dzięki jej siłom przyciągania grawitacyjnego. Obłok przekształcał się w dysk (mgławicę pierwotną). Mgławica ta składała się głównie z wodoru i helu. Zawartość pierwiastków ciężkich była niewielka - ok. 2%. W jednym z licznych obłoków zimnej materii występujących w tym dysku złożonych z wodoru (77%), helu (22%) oraz pyłu (2%) powstało lokalne zagęszczenie. Wraz z kurczeniem się dysku wzrastało ciśnienie i temperatura w centrum oraz prędkość prawoskrętnego ruchu wirowego dysku. Z centralnego zagęszczenia obłoku uformował się zalążek Słońca – Protosłońce. Małe ziarna dysku w skutek zderzeń zlepiały się tworząc małe grudki materii. Grudki te dalej się zderzając i zlepiając stawały się coraz większe. W ciągu kilkudziesięciu milionów lat powstały z nich zalążki planet – Protoplanety. Zanim przybrały obecne kształty planet uległy zasadniczym przekształceniom. Przeszły etap, w którym były materią w stanie ciekłym. Wówczas to substancje cięższe skupiły się w jądrze a lżejsze wypłynęły na powierzchnię. Wskutek aktywności wulkanicznej protoplanety powoli traciły swoje ciepło i stygły. Początkowo między protoplanetami poruszały się chaotycznie miliardy drobnych ciał oraz resztek pyłu. Spadały one często na powierzchnię protoplanet i ich satelity tworząc kratery uderzeniowe. Na Marsie widoczne są one do dziś. Bombardowanie zakończyło się około 3,5 miliarda lat temu. Z Układu Słonecznego dzięki wiatrowi słonecznemu i oddziaływaniom grawitacyjnym planet pozostały pył międzyplanetarny został całkowicie usunięty z naszego układu planet. Teraz Układ Słoneczny składa się z 9 planet: Merkurego, Wenus, Ziemi, Marsa, Jowisza, Saturna, Uranu, Neptuna i Plutona oraz Słońca i wielu planetoid oraz naturalnych satelitów.  
Grupa kilkudziesięciu galaktyk (co najmniej 54), do której należy również nasza galaktyka.
|
.png/1920px-Location_of_Earth_(9x1-English_Annot-small).png)
